Қобыз жылаған түн

Демалыс күндері құлқын сəріден тыпыршып тұрып алатын мен көрші атайдың Ақбақай  атының артына мінгесіп өріске бірге аттанатын едім. Терезеден аңдып отырамын да «Ата, мен де!» деймін далаға жүгіріп шығып, анадайдан айқайлап – Ал, қарасирақ, мінгес! – дейтін атам мейірбан жүз, майда үнмен. Содан кейін, таза ауадағы ат үстіндегі рахат өмір басталады-ай дейсін. – Жасыл жайлау  …

Қобыз жылаған түн Читать далее »